वानरांचा एक महान नेता हनुमान अत्यंत निष्ठावान आणि वीर होता.
भगवान राम दुष्ट रावण आणि त्याच्या अनुयायांविरूद्ध युद्धात होते. युद्ध अतिशय तीव्र होत होते आणि दोन्ही बाजू निराशेच्या स्थितीत होती. मग आणखीन एक वळण लागले, रामाला त्याचा प्रिय भाऊ, लक्ष्मण पडल्याची बातमी मिळाली.
राम आणि त्याचे बरेच अनुयायी लगेचच आत्म्याने विखुरलेल्या लक्ष्मणच्या बाजूने गेले. रामाला समूहातील डॉक्टरांनी सांगितले की, आपल्या भावाला वाचविण्यासाठी कुणीही काहीही करु शकत नाही. हे हिमालय पर्वतावरुन आणलेल्या तीन जादुई औषधी वनस्पतींचा रस घेईल.
यामुळे रामाला थोडी आशा मिळाली, जेव्हा लक्ष्मणच्या जीवाचे रक्षण व्हावे म्हणून लक्ष्मणला दुसर्‍या दिवशी सूर्योदयाने या औषधी वनस्पती घ्याव्या लागतील असे सांगण्यात आले तेव्हा ते पुन्हा पराभूत झाले. ही समस्या या क्षणी रामाला मोठी होती कारण त्याला माहित होते की तो लंकेत कुठे उभा आहे हे हिमालयपासून १ 15०० मैलांच्या अंतरावर आहे.
या दुर्दैवी क्षणी हनुमान वर आला आणि लक्ष्मणच्या भोवती जमलेल्या गटात सामील झाला. हनुमान समूहातील दु: ख जाणवू शकला आणि लक्ष्मणच्या जीव वाचवण्यासाठी काय करावे लागेल हे विचारले. वैद्यने हनुमानाला काय आवश्यक आहे ते सांगितले तेव्हा हनुमान पुन्हा आपला प्रिय मित्र रामाची मदत करण्यासाठी आला.
वनौषधी परत मिळवण्यासाठी हनुमानाने हिमालयातील उंच द्रोणागिरी पर्वतावर उड्डाण करण्यास परवानगी मागितली. लक्ष्मणच्या जीवाचे रक्षण करण्याची त्याची शेवटची आशा असल्याचे त्याने शोधून काढले. रामाच्या शुभेच्छा देऊन हनुमान निघून गेला! तो त्वरित उड्डाणात होता आणि हिमालयात निघाला. त्याने उड्डाण करणारे हवाई परिवहन केले आणि लंका, समुद्र, जंगल आणि भारतातील अनेक शहरे आणि शेवटी, हिमालय पर्वत, सुंदर आणि बर्फाने झाकून टाकले.
द्रोणागिरी पर्वत शोधणे हनुमानास काहीसे आव्हान होते कारण बाहेर अंधार होता, परंतु यामुळे हनुमान हळू झाले नाहीत.
शेवटी तो डोंगर सापडला कारण त्याच्या जादुई औषधी वनस्पतींच्या सामर्थ्याने तो अंधारात पेटला होता. डोंगरावर उतरताना हनुमानाने लक्ष्मणाने आवश्यक असलेल्या तीन औषधी वनस्पतींचा शोध घेतला पण तो त्यांना शोधू शकला नाही!
तो घाबरला की त्याने असंख्य वनस्पती शोधण्यात वेळ वाया घालवला तर तो सूर्योदय करून परत आणणार नाही. भय आणि थोड्या रागाने, थोर आणि पराक्रमी हनुमानाने ठरवले की तो संपूर्ण पर्वत परत घेऊन जाईल.
खरं आहे, संपूर्ण पर्वत! त्याने ते उखडून टाकले आणि झोपलेल्या भारतीय शहरे, समुद्र, जंगल आणि लंका शहर या सर्व बाजूस ते खांद्यावर घेऊन गेले.
हनुमानाने अगदी हिमालयातून वेळेत परत केले! त्याच्या खांद्यावर चमकणारा डोंगर उडून जाताना पाहून सर्वांना आनंद झाला. रामा सर्वांनाच उत्सुक झाला, कारण हनुमानाने आपल्या भावाचे प्राण वाचवले आणि आपल्या भावाच्या जीवाचे रक्षण केले हे त्याला ठाऊक होते. हनुमान पुन्हा एकदा नायक, एक अद्भुत, शूर आणि धैर्यवान माकड होता आणि कोणीही त्याला कधीही विसरणार नाही!